Пахі вішань

ПАХІ ВІШАНЬ, Пахі ДЗЬМУХАЎЦОЎ... АД СОНЦА СТАЎ ЦЕПЛЫ КАМЕНЬ.... ДЗЬМУХАЎЦЫ ЯК СПАДАРОЖНІКІ... ЯНЫ ЯК БЫЦЦАМ КРАТЭРЫ... ЯК НІБЫТО ЕСЦЬ... ІНШЫ СУСВЕТ З ІХ...

Куды падзенешся З гэтага сусвету... Бо людзі Якія зрабілі цябе... Таксама шукалі шчасця... У чалавецкім воблічы І не ведалі як Ты будзешь адчуваць сябе.... Тут на гэтай зямлі

А табе раптам Прыходзіцца... Вынаходзіць сябе...

Можа і ў іх Былі і вагонь, І астатняе... Але ты раптам Гледзячы На спадарожнікі- Дзьмухаўцы Разважышь Навошта мне Гэта... Але гэта Будзе Бязмоўнае Пытанне...