Ты думаешь мяне Аднесла хвалей

Ты думаешь мяне Аднесла хвалей... I што неўчас я гавару Да нечакаў я рыфмаў Палымяных Як зараз жа да iх Iмкну...

Жыцце Заўжды Вядзе Кудысцi... Ды хай Жа будзе Весялей... Што ж Ты таксама Ходзiшь.. ля маiх вачэй....

I Я ў цябе бываю Госцем... Што пасмiхаецца заўжды... Бо колькi Eсць ў свеце Бруднае вады...

У вачах Тваiх Халодных, Таямніца... Бо можаш Ты I век Змаучаць Як бы У цябе розум... Я п'янiца Маёй надзеi,, Што хачу Пазваць...

Яна як птушка, Што ў небе I Гэтым ёсць трыумф падзей... Намаляваны Пасярод.. Павей...